همه می‌دانیم که عمر حضرت نوح (ع) بسیار طولانی و نزدیک به هزار سال(۹۵۰) بوده است. البته پدران او هم عمری طولانی داشتند مثلاً حضرت آدم ۹۳۰ سال در زمین زندگی کرد. پسر او شیث در ۹۱۲ سالگی مرد. آنوش (پسر شیث) در ۹۰۵ سالگی از دنیا رفت و پسر او قینان تا سن ۹۱۰ سالگی عمر کرد. یاردو متوشاح هم که از پدربزرگان نوح (ع) بودند بیش از ۹۰۰ سال در زمین زیستند. حضرت نوح در سن ۵۰۰ سالگی صاحب سه پسر به نامهای سام، حام و یافث شد.
من فکر می‌کنم نوح (ع) خواسته یا به احتمال قوی‌تر ناخواسته، رژیم غذایی و روش‌های خاصی را اعمال کرده است، چون خداوند هر کاری را از مسیر طبیعی و معقول خودش انجام می‌دهد. مثلا، ً به نظرم یکی از عادات غذایی نوح (ع) استفاده از غلات و سبزیجات، و گوشتهای سالم بوده است که همین نکته خودش یکی از توصیه‌های اصلی تغذیه پیشرفته امروزی محسوب می‌شود. گواه این مدعا هم کلامی است که خداوند به نوح (ع) می‌فرماید: «بارور و زیاد شوید و زمین را پر سازید. همه حیوانات و خزندگان زمین، پرندگان هوا و ماهیان دریا از شما خواهند ترسید، زیرا همه آنها را زیر سلطه شما قرار داده‌ام و شما می‌توانید علاوه بر غلات و سبزیجات، از گوشت آنها نیز برای خوراک استفاده کنید».
اینطور شد که اسم این سلسله از مقالات را «نوح آموز» گذاشتم و منظورم از آن آموزه‌هایی است که احتمالاً در زندگی حضرت نوح (ع) وجود داشته است زیرا او نزدیک به هزار سال با قدرت، موفقیت و سلامت زیسته است. ان شاءا… حضرت نوح (ع) از کار بنده خشنود شود و همه دوستان و دشمنانم و مرا دعا کند.
نظرات مختلفی درباره چگونگی افزایش طول عمر انسان و حفظ جوانی و سلامتی او وجود دارد. یکی از دانشمندان علوم تغذیه و پزشکی معتقد است که از جمله علل اصلی بیماریهای انسان و نتیجتاً تضعیف سیستم ایمنی او که در نهایت به کاهش عمر انسان منجر می‌شود، تجمع میکروبها و باکتری‌ها در روده بزرگ است. این دانشمند برداشتن روده بزرگ را یکی از راههای افزایش طول عمر انسان می‌داند و این سؤال را مطرح می‌کند که آیا می‌دانید کلاغ‌ها چرا صد سال زندگی می‌کنند و سپس جواب می‌دهد چون روده بزرگ ندارند.
با پذیرش نظریه حذف روده بزرگ، خودبخود به ماده غذایی «ماست» نزدیک شده‌ایم. ماده‌ای که به دلیل دارا بودن اسید لاکتیک قادر است باکتری‌های بیماری زای روده بزرگ که عامل بسیاری از بیماری‌ها و نارسایی‌های جسمی هستند را نابود کند و بنابراین می‌تواند تاثیر مستقیمی در افزایش طول عمر بگذارد.
به عنوان گواهی بر این مدعا می‌توان به طول عمر زیاد روستاییانی که مصرف ماست در میان آنها فراوان است اشاره کرد. هنگامی که روش تغذیه مردم بعضی از مناطق قفقاز و مجارستان که دارای طول عمر نسبتاً زیاد بودند مورد بررسی قرار گرفت، دانشمندان متوجه شدند که ماست یکی از اجزای اصلی و عمده جیره غذایی این افراد است. یکی از دانشمندان معروف دیگر تاکید زیادی بر پیاز دارد. پیاز به عنوان عاملی برای افزایش طول عمر. شاید این تاکید با خاصیت ضد عفونی کننده شدید پیاز یا دارا بودن «دی ان ای» مرتبط باشد.
دکتر الکس کارل، طول عمر انسان را با میزان سم زدایی از بدن مرتبط می‌دانست و معتقد بود اگر سمومی که در بدن انسان تولید و ذخیره می‌شوند، بلافاصله از بدن خارج شوند، ممکن است انسان به عمری بسیار طولانی (در حد چند صد سال) دست پیدا کند. او برای اثبات ادعای خویش یک ران جوجه را درون دستگاه آزمایش گذاشت و با استفاده از ابزار مربوطه از ذخیره سموم در ران جوجه جلوگیری کرد. ران جوجه تا بیش از ده سال همچنان سالم ماند و بعد از آن هم به دلیل کافی بودن آزمایش و قطع آن، ران جوجه طی چند ساعت فاسد شد و از بین رفت.
آیا با تخلیه دائمی بدن از سموم، می‌توان آنطور که آزمایش اثبات کرده است، به عمر طولانی دست یافت؟ البته این موضوع کاملاً روشن است که وجود سموم می‌تواند دردها، بیماری‌ها و نابسامانی‌های بسیاری را در انسان بوجود آورد و طبعاً فقدان این سموم و میکروبها می‌تواند موجب سلامتی و طول عمر شود، اما معلوم نیست که انسان بدون وجود سموم تا چند سال دیگر می‌تواند بر عمر خود بیفزاید. ده سال، صد سال یا قرنها.
دیده‌گاه دیگری که درباره سلامتی و شفای انسان وجود دارد موضوع «اکسیژن رسانی کافی و تنفس کامل» است. از این دیدگاه عامل بسیاری از بیماری‌ها و بویژه سرطانها، کمبود اکسیژن در بدن است. سوخت و ساز نیاز به هوای کافی و مناسب دارد و اگر هوای مناسب تامین نشود، سوخت و ساز بدن با اختلال مواجه خواهد شد. اشکال در سوخت و ساز یعنی ایجاد مواد سمی، عدم تخلیه مواد سمی و نتیجتاً انباشتگی آن در بدن. البته، این فقط یکی از پیامدهای کمبود اکسیژن است. آیا واقعاً اکسیژن رسانی کافی به بدن می‌تواند موجب سلامتی و طول عمر شود؟ شاید یوگی‌های هندی، کسانی که برای موضوع تنفس و اشباع بدن از اکسیژن ارزش زیادی قائلند و آن را با وسواس و دقت رعایت می‌کنند، بتوانند تجسمی از اهمیت زیاد این شیوه، یعنی «اکسیژن رسانی کافی» باشند. گفته می‌شود که یوگی‌های باستانی هند که تمرین تنفسی پرانایاما یکی از اصلی‌ترین مشغولیات آنان بوده است، از عمری بسیار طولانی و سلامتی کامل برخوردار بوده‌اند. در زمان کنونی هم یوگیانی وجود دارند که می‌توان آنها را از این نظر مورد بررسی قرار داد.
و اما چرا نوح و پدران او عموماً نزدیک به هزار سال زندگی کرده‌اند؟ زندگی آنها چطور بوده است؟ آنها غیر از غلات، سبزیجات و گوشتهای سالم (آنطور که در کلام خداوند متعال به نوح (ع) وجود دارد) چه چیزهای دیگری می‌خورده‌اند؟ روش‌های دانسته و ندانسته آنها برای مقابله با بیماری چگونه بوده است؟ در گفتارهای بعدی می‌خواهیم بیشتر در این زمینه‌ها با همدیگر حرف بزنیم و فکر کنیم. قصد دارم ابتدا نظریه‌های مطرح شده در علوم پزشکی و تغذیه را مطرح کنم و شاید در آخر، به طرح نظرات بزرگترین معلم باطنی عصر حاضر، در زمینه مبارزه با بیماری‌ها، تغذیه، شفا و درمان بپردازم.
در قسمت بعدی راجع به غذاها و موادی که واجد اثر حفظ و تجدید جوانی‌اند و دارای طیف وسیعی از تاثیرات سلامتی‌بخش می‌باشند، حرف خواهیم زد.
پریا (شباب حسامی)
