اطلاعات کلید پیشرفت آموزش و پرورش است نه پول
دهه هاست که بهبود شرایط آموزش و پرورش اصلاح گران را متحیر کرده است. راه حل معمول این بوده که پول بیشتری صرف این مسئله شود. با این حال، به جای بهبود آموزش و پرورش، پول معمولاً شیوه‌های ضعیفی را در سیستم عمومی تثبیت می‌کند. دلیل اصلی برای اینکه چرا پول برای آموزش و پرورش سبب نتایج بهتر نشده این است که به جای شواهد دقیق از اینکه چه چیزی عملی است و چه چیزی عملی نیست، صرف اصلاح مقدماتی شده است که معمولا با ایدئولوژی و تحت تاثیر پیش فرض هاست.
در سالهای اخیر، هم متخصصان آموزش و پرورش و هم اقتصاددانان جستجو به دنبال راه حل‌های مستند را آغاز کرده‌اند.
در بانک توسعه آسیا (ADB)، سال گذشته یک محک آموزشی را برای شناخت و ارزیابی اجزای اساسی سیستم آموزشی یک کشورشروع کردیم. که بیش از ۲۵۰ شاخص مرتبط با رشد مهارت‌ها و آموزش‌های اساسی را پوشش می‌داد، داده‌ها از ۶۷ کشور در سطح جهانی گردآوری شد که در آنها دانش آموزان در آزمون‌های بین المللی استاندارد که قابل مقایسه باشند شرکت می‌کردند تا کمک کنند مشخص شود که چه نوع سرمایه گذاری در آموزش می‌تواند بدون توجه به زمینه‌های هر کشور موثر باشد.
نتایج اولیه ما (که در شاخص‌های کلیدی ADB به چاپ رسیده است) شواهد مهمی نشان داد مبنی بر اینکه بیش از هر شاخص دیگری، کشورهایی که در آنها هر دوی والدین و دانش آموزان به اطلاعات با کیفیت در مورد نتایج یادگیری دانش آموزان و کیفیت مدرسه دسترسی داشتند میانگین بالاتری در سن ۱۵ سالگی داشتند. (شکل شماره ۱). این سرمایه گذاری‌ها نه با درآمد کشور قابل توجیه است و نه دست یابی به آموزش برای افراد ۱۵ تا ۶۵ ساله.
نکته قابل توجه این است که سرمایه گذاری بیشتر روی تحصیلات (به عنوان درصدی از GDP) یک عامل پیشگویی مهم برای رشد مهارت‌ها نیست. در حالی که این محک زنی آموزش و پرورش که شروع ماجرا است، تاکید می‌کند که غیر محتمل است که سرمایه گذاری به تنهایی بتواند به کشورها برای دست یابی به مهارت بیشتر کمک کند.
شکل شماره ۱- حرکت شاخص آموزش و پرورش از ۳ کشور پایین در حال توسعه تا ۳ کشور بالای در حال توسعه
توجه: (۱) سه کشور در راس در حال توسعه آسیایی سنگاپور، تایپه چین و جمهوری کره هستند (۲) اطلاعات از داده‌ها برای مستندات
تصمیم‌های سیاست گذاری (ملی) و اطلاعات برایآموزش و پرورش عمومی و متوسطه تشکیل شده است (۳) ستون‌های جامد آنهایی هستند که در۱۵/۸ موارد در سطح اهمیت ۱۰٪ قرار دارند. Exp= هزینه‌ها. تخمین‌ها بر مبنای رگرسیون سراسری کشورها از شاخص‌های محک زنی آموزش و پرورش با میانگین نمرات آزمون PISA کنترلِ سالهای مدرسهٔ جمعیت شاغل ۱۵-۶۵ سال و بر اساس تولید ناخالص داخلی سرانه.
منبع: تخمین‌های ADB
دریافت بیشتر از سرمایه گذاری‌ها
اگر اطلاعات کلید است، چگونه سیستم مدرسه می‌تواند جمع آوری و انتشار اطلاعات و مهم تر از آن، استفاده از آن برای توسعه بیشتر سیاست گذاری‌ها را بهبود دهد؟ این حلقه بازخوردی می‌تواند به دولت‌ها اجازه دهد منابع خود را بهتر تخصیص دهند و تصمیمات سرمایه گذاری خود را در خصوص آموزش و پرورش بر اساس مستندات محکم شامل مدیریت موثرتر مدارس و معلمان بگیرند.
برای شروع، این به این معناست که سیستم‌های مدارس باید داده‌های جزئی در مورد ورودی‌ها و خروجی‌های آموزشی جمع آوری کنند. ورودی‌های مهم شامل اطلاعات در مورد زیرساخت‌های مدارس، مواد، مهارت‌های معلمان، گواهی‌ها و شاخص‌های مقدماتی عملکرد کلاس‌ها هستند. خروجی‌ها نباید فقط داده‌هایی در مورد دست آوردهای تحصیلی باشد (مانند نرخ قبولی، رتبه، یا سال تحصیل)، بلکه باید شامل ارزیابی استاندارد از انتقاد شناختی، غیر شناختی، و مهارت‌های فنی باشد.
تحلیل‌های ما نشان می‌دهد برای کشورها کافی نیست که فقط داده جمع آوری کنند- بلکه این داده‌ها باید به صورت عمومی به اشتراک گذاشته شود. و این بدان معناست که داده باید ساده باشد تا درک شود و معنادار باشد. و در این صورت می‌تواند به عموم اشخاص یا خانواده‌ها کمک کند تا تصمیمات بهتری بگیرند. مانند این که کودکان خود را به چه مدرسه‌ای بفرستند یا برنامه چه مقطعی بهترین موقعیت را برای پیدا کردن شغل در اختیار آنها می‌گذارد. همچنین می‌تواند به والدین انگیزه دهد که فرزندان خود را با مطالعات بیشتر حمایت کنند. نتیجه آن این است که اطلاعات مشابه می‌تواند سبب شود که مدارس و معلمان، هنگامی که این اطلاعات مشارکت واقعی معلمان و مدارس را در نتایج یادگیری منعکس می‌کند، مسئولیت پذیری بیشتری در مقابل خروجی دانش آموزان داشته باشند.
در آسیای در حال توسعه، جایی که ۲۳ کشور مورد مطالعه در آن قرار دارند و ADB با دولت‌های آن در مورد اصلاحات آموزشی کار می‌کند، بسیاری از کشورها به اختلاف زیاد بین اطلاعات و گردآوری داده‌های خود با کشورهای خوب آسیایی ادامه می‌دهند (شکل شماره ۲). این در حالی است که این اقتصادها هزینه‌های عمومی در حدود ۱٫۱ تریلیون دلار در مورد آموزش و پرورش خود دارند.
شکاکان ممکن است به درستی بپرسند که آیا ممکن است اطلاعات جزئی در مورد آموزش در کشورهای در حال توسعه که ظرفیت و حاکمیت مناسب ندارند جمع آوری شود. جمع آوری اطلاعات معتبر در طول تاریخ یک روند خسته کننده است، که نیازمند بوروکراسی مناسب است که بتواند اعتبار، صحت، و مقبولیت جمع آوری داده را تضمین کند. اگرچه امروزه، تکنولوژی انقلابی در شیوه گردآوری، مدیریت، تحلیل و اشتراک گذاری اطلاعات فراهم کرده است. حتی مناطق دور افتاده با منابع محدود قادرند نتایج را با سرعت بیشتر و به شکل بهینه تری پیگیری کنند چرا که هزینه سیستم‌های مدیریت اطلاعات به صورت ثابت کاهش می‌یابد.
واقعیت این است که دیگر پول برای دولت‌ها یک محدودیت برای جمع آوری و انتشار اطلاعات با کیفیت در مورد آموزش و پرورش و مهارت‌های رشد نیست. به عنوان مثال افغانستان را در نظر بگیرید که از سیستم‌های مدیریت اطلاعات برای توسعه برنامه‌های خود و داشتن معلمان برای آموزش‌های تخصصی متفاوت، نظارت بر عملکرد و نگهداری زیرساخت‌ها، و دنبال کردن عملکرد دانش آموزان استفاده کرده است. پاکستان سیستم مدیریت اطلاعات آموزشی خود را برای خدمات مدارس محلی استفاده کرد تا مدارسی را که به خوبی عمل نمی‌کنند شناسایی کند و مطمئن شود که اطلاعات برای تغییرات حقیقی در شرایط آموزشی مورد استفاده قرار گرفته است.
شکل شماره ۲: شیوه‌های جمع آوری اطلاعات بر اساس کشورها
توجه: (۱) سه کشور در راس در حال توسعه آسیایی سنگاپور، تایپه چین و جمهوری کره هستند (۲) اطلاعات از داده‌ها برای مستندات
تصمیم‌های سیاست گذاری (ملی) و اطلاعات برایآموزش و پرورش عمومی و متوسطه تشکیل شده است.
منبع: تخمین بر اساس الگوبرداری
اطلاعات اولویت بندی شده
اطلاعات اولویت بندی شده اولین قدم ضروری برای ساخت یک سیستم آموزشی موثر است. بدون این تعهد، پول بیشتر ممکن است نتیجه بهتری به ارمغان نیاورد. این موضوع دلیل این است که چرا شواهدی یافت شده است که نشان می‌دهد برنامه‌هایی که سهم زیادی از سرمایه گذاری مانند آموزش معلمان، ایجاد ظرفیت، و سرمایه گذاری برای مدارس نمونه با زیرساخت‌های بهتر، معلمان و مواد، همیشه منجر به مهارت‌های بیشتر نمی‌شود.
اطلاعاتی که بر مبنای داده‌ها پدید آمده است برای دولت و سرمایه گذارانی که برای نتایج و افتتاح مدارس جدید بی تاب هستند به یک مفهوم نیست. با این حال، داده‌ها برای توسعه مهارت‌های مرتبط و گسترده تر ضروری است. اصلاحات آموزش و پرورش باید به تصمیمات اتخاذ شده بر مبنای شواهد اختصاص داده شود. این به معنی اطمینان از این است که حقایق، به جای افسانه‌ها و داستان‌های خوب از تجارب، سرمایه گذاری‌های آموزشی را تعیین می‌کند.
Ref: http://www.brookings.edu/blogs/future-development/posts/2016/04/07-information-educational-outcomes-chun
